نشینمنگاه تنهایی های من

🔴واکاوی ابعاد ممنوعیت استفاده از بذر خود مصرفی در کنوانسیون upov

🔸در کشورهایی مانند ایران که سند ملی بذر (مصوب وزارت جهادکشاورزی) اجازه استفاده از بذرهای خودمصرفی را صادر کرده است؛ کشور توسط upov و شرکت‌های خارجی بذر، با محدودیت‌هایی همراه خواهد شد. از جمله اینکه کشاورزان نه‌تنها تحت هیچ شرایطی حق #فروش و #تبادل بذر خودمصرفی را چه در بازارهای جهانی و چه در بازارهای محلی ندارند، بلکه حتی اجازه ندارند بذر مزبور را به‌عنوان هدیه به کسی ببخشند (!!!) این در حالی است که خریدوفروش یا تبادل غیررسمی بذر در سطح محلی نقش مهمی در تولیدات روستایی دارد.

🔸کشت رایج در ایران #گندم و #جو است که بیش از ۸۰% بذر گندم و ۹۲% بذر جو از طریق خودمصرفی تأمین می‌شود. طبق قوانین upov این میزان باید با ارقام صنعتی جایگزین شود. این حجم انبوه #واردات سبب خروج مبلغ قابل‌توجهی ارز از کشور در شرایط نابسامان ارزی کشور شده و علاوه بر آن وابستگی به بذر  و #وابستگی_غذایی را به همراه خواهد داشت....

🔸 #امنیت_غذایی با پیوستن به چنین کنوانسیون‌هایی به‌شدت تحت تأثیر نوسانات قیمتی بازارهای جهانی قرار می‌گیرد. از طرف دیگر با نابودی کشاورزی خرد، یافتن شغل جایگزین برای این جمعیت انبوه یکی از مسائلی است که می‌تواند گریبان گیر دولت شده و باعث به وجود آمدن آسیب‌های اجتماعی از جمله #مهاجرت گسترده و بالتبع آن تخلیه روستاها و بروز پدیده حاشیه نشینی شود.

🔸با این رویه به نظر می‌رسد اکتفا به سند ملی بذر، اصلاح قوانین بذر، حمایت همه‌جانبه از شرکت‌های دانش بنیان به‌نژادگر داخلی و توجه کافی به جامعه کشاورزی خرد در ایران راهبردی است که در پیش روی تصمیم گیران قرار دارد و پیوستن به کنوانسیون upov چندان منطقی و توجیه‌پذیر نیست.

برای توجیه بیشتر لطفا مطالب بیشتری را مطالعه کنید:

واکاوی ابعاد ممنوعیت استفاده از بذر خود مصرفی در کنوانسیون upov بخش اول

واکاوی ابعاد ممنوعیت استفاده از بذر خود مصرفی در کنوانسیون upov بخش دوم

  واکاوی ابعاد ممنوعیت استفاده از بذر خود مصرفی در کنوانسیون upov بخش سوم

الحاق به کنوانسیون #UPOV؛ ضربه‌ای مهلک بر پیکر کشاورزی ایران