نشینمنگاه تنهایی های من

چند روزه استارت یه کار کسب اصیل خانوادگی زدم دارم رو شعبه دو مغازه پدری کار میکنم که یک پوشاک فروشی مردانه درجه یک یک بزنم.

یکی از اولین چالشها برام امکانات اولیه بوده مثل اب و گاز بود که 50 درصد کار پیشرفته برای ویترین مغازه و دکوراسیون داخلی هم که رفتم سفارش بدم متوجه شدم کارخونه های داخلی تولید صفحه های MDF به علت نوسانات اون نوع خاص ورقا رو فقط انبار میکنن و بیرون نمیدن و اینجای کار گیر کردمو حالا کسب کار نو پای من شروع نشده داره روزی 70 تومن ضرر میده !! اونجایی که دلار 1000 تومن میره بالا جنسا 50 تومن میرن بالا حالا که داره میاد پایین یه عده یا به قیمت قبل میفروشن یا نمیفروشن.(منظور از ضرر سرمایه خوابیده و اجاره مغازه خالی)

نجاری که باهاش صحبت کردم داشت سه تا کار همزمان انجام میداد که هر سه تاش خوابیده بود اونم بخواطر نبود ورق ام دی اف که البته من چهارمی هم با یه حساب سر انگشتی اگر اونا هم ضررشون به اندازه من باشه که نیست و خیلی بیشتره اقتصاد مملکت در هر روز فقط 300 تومن تو این نجارری داشت به عقب میرفت خودتون به صورت کلان حساب کنید!

واقا چرا تولید کنندگان ایرانی گاهی در حالی که هدف ما حمایت از اوناست به فکر ملت نیستن من چند وقته اجازه خرید کالای خارجی رو به خانواده ندادم مثلا همین یه ماه پیش یخچال اسنوا رو به سامسونگ ترجیح دادم .

از طرفی تمام اجناس مغازه شعبه یکمون تولید داخلن و از تولیدی های مشهد تامین میشه و افتخار هم میکنیم که 30 سال پدرم جنس درجه یک ایرانی فروخته!

تولید کنندگان محترم ایرانی نمیدانم حرفم به گوشتان میرسد یا نه درسته وظیفه ما حمایت از شماست شما هم یادتون نره ما هموطنیم و فشار شما به مردم فشار به اقتصاده و فشار به اقتصاد فشار به خودتونه و این یه سیکل در حال چرخشه