نشینمنگاه تنهایی های من

از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن
بر این همه توسّلِ بی جا، گذشت کن

حبِّ گناه، مانده بر این، قلبِ عاصِیَم
دارم فقط به دل، غمِ دنیا، گذشت کن

هر شب به صد بهانه، به دنبالِ هیئتم
فردای آن، بدی ست مُهیّا، گذشت کن

انگار حاجتم شده، یکبار دیدنت
این هم غمی، به دیگرِ غمها، گذشت کن

تا کِی به ادّعای تهی، دَم زِ تو زدن
تا کی، « اَحارُ فیکَ » به لبها، گذشت کن

ای رمز و راز و علّتِ خلقت، نگارِ من
بگشای، بر بشر، تو معمّا، گذشت کن

سر گشته و خرابم و حیران، به کویِ تو
از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن

حسین رضایی(حیران)